Botânica
substantivo feminino
Discussão histórico-etimológica
O étimo é, certamente, o latim científico Botanica, já empregado com o sentido de "ciência dos vegetais" desde o século XVII (cf., por exemplo, a obra "Institutio Philosophica...", disponível em https://www.google.com.br/books/edition/Institutio_philosophica_ad_faciliorem_ve/fk4KQkeAgUsC, onde se lê, à p. 291, "Botanica, seu plantarum scientia").
O emprego em latim científico deriva da forma feminina do adjetivo grego βοτανικός (botanikós) "relativo às ervas", atestado desde a Antiguidade (conforme informa o dicionário de Liddell, Scott e Jones).
Definições
1. Parte da História Natural responsável pela descrição e estudo dos vegetais.
Botanica
O primeiro conhecimento adquire-se com o estudo da Botanica, o segundo com experiencias e reflexões fisicas, o terceiro, e quarto com hum jardim botanico, no qual he necessario cultivar os vegetaes de todos os climas, e terrenos.
(Fonte: VANDELLI , 1788 , Diccionario dos Termos Technicos de Historia Natural , p. 294 )
Botanica
Quando so se emprega na consideraçaõ dos mineraes tem o nome de Mineralogia; se so tracta dos vegetaes he chamada Phytologia ou Botanica ( Phytologia, seu Botanica), mas este segundo nome he o mais usado.
(Fonte: BROTERO , 1788 , Compendio de Botanica. Tomo primeiro , p. 2 )
BOTANICA
TERMINOLOGIA DA BOTANICA.
(Fonte: VANDELLI , 1788 , Diccionario dos Termos Technicos de Historia Natural , p. 193 )
botanica
Desde o seculo XII, em que os Arabes foram quasi inteiramente expulsos das Hespanhas, athe ao XV houveram alguns autores de nome obscuro Myrepso, Quiricio, Bosco, Hildegarde, Sylvatico, Dondis, Suardo, Villanova, Plateario, &c., os quaes nam conservaram melhor a botanica dos antigos do que os Arabes.
(Fonte: BROTERO , 1788 , Compendio de Botanica. Tomo primeiro , p. xxvii )